လူတစ္ဦးသည္ ဘ၀တြင္ အီစိမ့္ေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ဆက္လက္ၿပီး အသက္ရွင္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူးဟု ေနာ္မန္ဗင့္ဆင့္ထ္ပီယာေလထံ လာေရာက္အႀကံဉာဏ္ ယူပါသည္။
"ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္ ကုန္ေနၿပီထင္တယ္" ဟု ေနာ္မန္ဗင့္ဆင့္ထ္ပီယာေလက ေျပာပါသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ၊ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ေသခ်င္လွပါၿပီဆရာ" ဟု ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖၾကားပါသည္။ ထိုသေဘာထားမွတ္ခ်က္ကို ၾကားရေသာ ပီယာေလက စမ္းသပ္မႈေလးတစ္ခု ျပဳလုပ္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။
"ခင္ဗ်ား မနက္ဖန္အိပ္ရာက ထတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲဒီေန႔ဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အသက္ရွင္ၿပီးေနဖို႔ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ စိတ္ကူးပါ။ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေနၾကည့္ပါ။ ဒီအိပ္ရာေပၚအိပ္တာ ဒါေနာက္ဆံုးအိပ္ျခင္းပဲ။ အခုအိပ္ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုးအိပ္ျခင္းပဲလို႔ သင့္ကုိယ္သင္ ေျပာပါ"
"မနက္စာ သြားစားတဲ့အခါလည္း ေနာက္ဆံုးနံနက္စာအျဖစ္ သေဘာထားစားပါ။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ နံနက္စာျဖစ္သျဖင့္ သင္ႀကိဳက္တာေတြ အားလံုးေကၽြးဖို႔ သင့္ဇနီးအား ေျပာပါ။ စားရင္း သတင္းစာေတြဘာေတြ မဖတ္ပါႏွင့္။ သင့္ဇနီးႏွင့္ စကားေျပာပါ။ ေနာက္ဆိုရင္ သင့္ဇနီးႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ရေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ အခ်ိန္ယူၿပီး စကားေျပာပါ"
"အလုပ္သြားဖို႔ ဘူတာ႐ံုကို သြားတဲ့အခါ ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္သြားပါ။ သင့္ေနအိမ္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္သြားပါ။ သင့္ၿမိဳ႕ကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ပါ။ ေနာက္ဆံုးပိိတ္ၾကည့္ျခင္းအျဖစ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ ရထားစီးေနစဥ္ ထိုခရီးသည္ သင္ေနေသာ ေဒသမွ ၿမိဳ႕သို႔သြားေသာ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ျဖစ္သည္ကို စိတ္ထဲတြင္ မွတ္ယူထားပါ။ သင္ မႀကိဳက္တာေတြကိုလည္း ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ တစ္ခ်က္ကေလး၀င့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေတြ႔ခြင့္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ" ဟု ပီယာေလက ေျပာျပပါသည္။
ပီယာေလက လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်က္မ်ားအားလံုးကို ေျပာျပပါသည္။ လာေမးသူက ထိုစမ္းသပ္မႈတြင္ လက္ေတြ႔ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္မည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ရလာေသာ အက်ိဳးရလဒ္ကို ျပန္ေျပာျပမည့္အေၾကာင္း သေဘာတူပါသည္။ ထိုသူေျပာျပေသာ ရလဒ္ကို ပီယာေလက ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေျပာျပပါသည္။
သူသည္ ေနာက္ေန႔အထိပင္ မေစာင့္ေတာ့ပါ။ ေန႔တုိင္းကို ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ပါသည္။ အိမ္အျပန္ ရထားေပၚတြင္ ယခင္ကလို သတင္းစာမဖတ္ဘဲ ရထားျပဴတင္းမွ အျပင္သို႔ ၾကည့္လာခဲ့ပါသည္။ ေက်းလက္၊ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားမွ အလင္းမ်ား၊ သဘာ၀အလွမ်ားသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းလွသည္ကို ေတြ႔ပါသည္။ ထုိခရီးသည္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းေသာ ခရီးျဖစ္သည္ကို သူက ေျပာျပပါသည္။ ၾကယ္ေတြ ေတာက္ပေနေသာ ေကာင္းကင္၊ လရိပ္ဆမ္းထားေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေအးေအးသာသာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ေရာက္သည့္အခါ ကိုယ္တုိင္ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ၀င္မည့္အစား လူေခၚေခါင္းေလာင္းကို တီးလုိက္ပါသည္။ တံခါးပြင့္ေသာအခါ လြန္ခဲ့ေသာ ၃၅ ႏွစ္က ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး လက္ထပ္ခဲ့ေသာဇနီးကို လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႔ရပါသည္။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကို လွမ္းဖက္လုိက္ၿပီး တစ္သက္လံုး တစ္ခါမွ မနမ္းဖူးေသာ အနမ္းျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နမ္းၾကပါသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေနာက္ေန႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္အသင္ရွင္ၿပီးေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြလည္း သက္တမ္းရွည္သေရြ႕ ဆက္ေနမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။" ဟု ထိုလူက ေျပာျပေၾကာင္း ပီယာေလက ရွင္းျပပါသည္။
"ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္ ကုန္ေနၿပီထင္တယ္" ဟု ေနာ္မန္ဗင့္ဆင့္ထ္ပီယာေလက ေျပာပါသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ၊ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ေသခ်င္လွပါၿပီဆရာ" ဟု ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖၾကားပါသည္။ ထိုသေဘာထားမွတ္ခ်က္ကို ၾကားရေသာ ပီယာေလက စမ္းသပ္မႈေလးတစ္ခု ျပဳလုပ္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။
"ခင္ဗ်ား မနက္ဖန္အိပ္ရာက ထတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲဒီေန႔ဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အသက္ရွင္ၿပီးေနဖို႔ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ စိတ္ကူးပါ။ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေနၾကည့္ပါ။ ဒီအိပ္ရာေပၚအိပ္တာ ဒါေနာက္ဆံုးအိပ္ျခင္းပဲ။ အခုအိပ္ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုးအိပ္ျခင္းပဲလို႔ သင့္ကုိယ္သင္ ေျပာပါ"
"မနက္စာ သြားစားတဲ့အခါလည္း ေနာက္ဆံုးနံနက္စာအျဖစ္ သေဘာထားစားပါ။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ နံနက္စာျဖစ္သျဖင့္ သင္ႀကိဳက္တာေတြ အားလံုးေကၽြးဖို႔ သင့္ဇနီးအား ေျပာပါ။ စားရင္း သတင္းစာေတြဘာေတြ မဖတ္ပါႏွင့္။ သင့္ဇနီးႏွင့္ စကားေျပာပါ။ ေနာက္ဆိုရင္ သင့္ဇနီးႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ရေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ အခ်ိန္ယူၿပီး စကားေျပာပါ"
"အလုပ္သြားဖို႔ ဘူတာ႐ံုကို သြားတဲ့အခါ ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္သြားပါ။ သင့္ေနအိမ္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္သြားပါ။ သင့္ၿမိဳ႕ကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ပါ။ ေနာက္ဆံုးပိိတ္ၾကည့္ျခင္းအျဖစ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ ရထားစီးေနစဥ္ ထိုခရီးသည္ သင္ေနေသာ ေဒသမွ ၿမိဳ႕သို႔သြားေသာ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ျဖစ္သည္ကို စိတ္ထဲတြင္ မွတ္ယူထားပါ။ သင္ မႀကိဳက္တာေတြကိုလည္း ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ တစ္ခ်က္ကေလး၀င့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေတြ႔ခြင့္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ" ဟု ပီယာေလက ေျပာျပပါသည္။
ပီယာေလက လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်က္မ်ားအားလံုးကို ေျပာျပပါသည္။ လာေမးသူက ထိုစမ္းသပ္မႈတြင္ လက္ေတြ႔ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္မည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ရလာေသာ အက်ိဳးရလဒ္ကို ျပန္ေျပာျပမည့္အေၾကာင္း သေဘာတူပါသည္။ ထိုသူေျပာျပေသာ ရလဒ္ကို ပီယာေလက ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေျပာျပပါသည္။
သူသည္ ေနာက္ေန႔အထိပင္ မေစာင့္ေတာ့ပါ။ ေန႔တုိင္းကို ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ပါသည္။ အိမ္အျပန္ ရထားေပၚတြင္ ယခင္ကလို သတင္းစာမဖတ္ဘဲ ရထားျပဴတင္းမွ အျပင္သို႔ ၾကည့္လာခဲ့ပါသည္။ ေက်းလက္၊ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားမွ အလင္းမ်ား၊ သဘာ၀အလွမ်ားသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းလွသည္ကို ေတြ႔ပါသည္။ ထုိခရီးသည္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းေသာ ခရီးျဖစ္သည္ကို သူက ေျပာျပပါသည္။ ၾကယ္ေတြ ေတာက္ပေနေသာ ေကာင္းကင္၊ လရိပ္ဆမ္းထားေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေအးေအးသာသာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ေရာက္သည့္အခါ ကိုယ္တုိင္ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ၀င္မည့္အစား လူေခၚေခါင္းေလာင္းကို တီးလုိက္ပါသည္။ တံခါးပြင့္ေသာအခါ လြန္ခဲ့ေသာ ၃၅ ႏွစ္က ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး လက္ထပ္ခဲ့ေသာဇနီးကို လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႔ရပါသည္။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကို လွမ္းဖက္လုိက္ၿပီး တစ္သက္လံုး တစ္ခါမွ မနမ္းဖူးေသာ အနမ္းျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နမ္းၾကပါသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေနာက္ေန႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္အသင္ရွင္ၿပီးေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြလည္း သက္တမ္းရွည္သေရြ႕ ဆက္ေနမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။" ဟု ထိုလူက ေျပာျပေၾကာင္း ပီယာေလက ရွင္းျပပါသည္။
အခက္ခဲဆုိတာ အခုိက္တန္ ့ေလးတခုပါ။
ဒါေလးကုိေက်ာ္ျဖတ္နုိင္ဖုိ ့မ မွာ အင္မတန္ခုိင္မာတဲ ့စိတ္ဓတ္ေတြကုိ ရဲရဲ၀င့္၀င္ ့ထုပ္သုံးလုိက္စမ္းပါ။
သိပ္ခ်စ္တဲ ့ေမာင္
No comments:
Post a Comment